Legiony Polskie w czasie I wojny światowej

Legiony Polskie nazywane też (dla odrużnienia od Lenigionów Polskich we Włoszech) legionami Piłsudskiego powstały z inicjatywy działaczy galicyjskich, skupionych w Naczelnym Komitecie Narodowym. NKN miał pełnić funkcję naczelnej władzy wojskowej i cywilnej Polaków w Galicji. Wchodzący w jego skład politycy mieli nadzieję, że sojusz z Austro-Węgrami pozwoli przyłączyć do ziem zaboru austriackiego dawne Królestwo Polskie i ziemie zabrane, po czym Austro-Węgry przekształcone byłyby w państwo trójczłonowe: Austro-Węgry-Polskę. Stąd pomysł utworzenia u boku cesarsko-królewskiej armii oddziałów polskich. Cesarz i austriacko-węgierskie władze wojskowe odniosły się do pomysłu z mieszanym uczuciami. Polskie siły zbrojne na pewno nie były na rękę zaborcom, z drugiej jednak strony każdy żołnierz był na wagę złota. Zdecydowano się zatem wydać zgodę na stworzenie Legionów Polskich, ale potem starano się ograniczyć swobodę działania dowódców i tuszować polski charakter formacji.